kanonisera
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish kanonicera. By surface analysis, kanon + -isera.
Verb
kanonisera (present kanoniserar, preterite kanoniserade, supine kanoniserat, imperative kanonisera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kanonisera | kanoniseras | ||
| supine | kanoniserat | kanoniserats | ||
| imperative | kanonisera | — | ||
| imper. plural1 | kanoniseren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | kanoniserar | kanoniserade | kanoniseras | kanoniserades |
| ind. plural1 | kanonisera | kanoniserade | kanoniseras | kanoniserades |
| subjunctive2 | kanonisere | kanoniserade | kanoniseres | kanoniserades |
| present participle | kanoniserande | |||
| past participle | kanoniserad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.