karóm
Hungarian
Etymology
karó + -m (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɒroːm]
- Hyphenation: ka‧róm
Noun
karóm
- first-person singular single-possession possessive of karó
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | karóm | — |
| accusative | karómat | — |
| dative | karómnak | — |
| instrumental | karómmal | — |
| causal-final | karómért | — |
| translative | karómmá | — |
| terminative | karómig | — |
| essive-formal | karómként | — |
| essive-modal | karómul | — |
| inessive | karómban | — |
| superessive | karómon | — |
| adessive | karómnál | — |
| illative | karómba | — |
| sublative | karómra | — |
| allative | karómhoz | — |
| elative | karómból | — |
| delative | karómról | — |
| ablative | karómtól | — |
| non-attributive possessive – singular |
karómé | — |
| non-attributive possessive – plural |
karóméi | — |