karencja

See also: karencją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin carentia.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /kaˈrɛn.t͡sja/
  • Rhymes: -ɛnt͡sja
  • Syllabification: ka‧ren‧cja

Noun

karencja f (related adjective karencyjny)

  1. grace, grace period

Declension

Declension of karencja
singular plural
nominative karencja karencje
genitive karencji karencji/karencyj (archaic)
dative karencji karencjom
accusative karencję karencje
instrumental karencją karencjami
locative karencji karencjach
vocative karencjo karencje

References

  1. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “karencja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN

Further reading

  • karencja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • karencja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.