kavuşum
Turkish
Etymology
From kavuş(mak) (“to meet”) + -um.
Noun
kavuşum (definite accusative kavuşumu, plural kavuşumlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kavuşum | kavuşumlar |
| definite accusative | kavuşumu | kavuşumları |
| dative | kavuşuma | kavuşumlara |
| locative | kavuşumda | kavuşumlarda |
| ablative | kavuşumdan | kavuşumlardan |
| genitive | kavuşumun | kavuşumların |