kenyere
Hungarian
Etymology
From kenyér (“bread”) + -e (“his/her/its”, possessive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛɲɛrɛ]
- Hyphenation: ke‧nye‧re
Noun
kenyere
- third-person singular single-possession possessive of kenyér
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kenyere | — |
| accusative | kenyerét | — |
| dative | kenyerének | — |
| instrumental | kenyerével | — |
| causal-final | kenyeréért | — |
| translative | kenyerévé | — |
| terminative | kenyeréig | — |
| essive-formal | kenyereként | — |
| essive-modal | kenyeréül | — |
| inessive | kenyerében | — |
| superessive | kenyerén | — |
| adessive | kenyerénél | — |
| illative | kenyerébe | — |
| sublative | kenyerére | — |
| allative | kenyeréhez | — |
| elative | kenyeréből | — |
| delative | kenyeréről | — |
| ablative | kenyerétől | — |
| non-attributive possessive – singular |
kenyeréé | — |
| non-attributive possessive – plural |
kenyerééi | — |
Derived terms
Expressions