kepsahtaa
Ingrian
Etymology 1
From kepsaa (“to tiptoe”) + -ahtaa.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈkepsɑhtɑː/, [ˈke̞ps̠əhtɑ]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈkepsɑhtɑː/, [ˈke̞pʃɑhtɑː]
- Rhymes: -epsɑhtɑː
- Hyphenation: kep‧sah‧taa
Verb
kepsahtaa
- (intransitive) to go nuts
Conjugation
| Conjugation of kepsahtaa (type 2/kirjuttaa, t- gradation) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Indikativa | |||||
| Preesens | Perfekta | ||||
| positive | negative | positive | negative | ||
| 1st singular | kepsahan | en kepsaha | 1st singular | oon kepsahtant, oon kepsahtanut | en oo kepsahtant, en oo kepsahtanut |
| 2nd singular | kepsahat | et kepsaha | 2nd singular | oot kepsahtant, oot kepsahtanut | et oo kepsahtant, et oo kepsahtanut |
| 3rd singular | kepsahtaa | ei kepsaha | 3rd singular | ono kepsahtant, ono kepsahtanut | ei oo kepsahtant, ei oo kepsahtanut |
| 1st plural | kepsahamma | emmä kepsaha | 1st plural | oomma kepsahtanneet | emmä oo kepsahtanneet |
| 2nd plural | kepsahatta | että kepsaha | 2nd plural | ootta kepsahtanneet | että oo kepsahtanneet |
| 3rd plural | kepsahtaat1), kepsahtavat2), kepsahettaa | evät kepsaha, ei kepsaheta | 3rd plural | ovat kepsahtanneet | evät oo kepsahtanneet, ei oo kepsahettu |
| impersonal | kepsahettaa | ei kepsaheta | impersonal | ono kepsahettu | ei oo kepsahettu |
| Imperfekta | Pluskvamperfekta | ||||
| positive | negative | positive | negative | ||
| 1st singular | kepsahin | en kepsahtant, en kepsahtanut | 1st singular | olin kepsahtant, olin kepsahtanut | en olt kepsahtant, en olt kepsahtanut |
| 2nd singular | kepsahit | et kepsahtant, et kepsahtanut | 2nd singular | olit kepsahtant, olit kepsahtanut | et olt kepsahtant, et olt kepsahtanut |
| 3rd singular | kepsahti | ei kepsahtant, ei kepsahtanut | 3rd singular | oli kepsahtant, oli kepsahtanut | ei olt kepsahtant, ei olt kepsahtanut |
| 1st plural | kepsahimma | emmä kepsahtanneet | 1st plural | olimma kepsahtanneet | emmä olleet kepsahtanneet |
| 2nd plural | kepsahitta | että kepsahtanneet | 2nd plural | olitta kepsahtanneet | että olleet kepsahtanneet |
| 3rd plural | kepsahtiit1), kepsahtivat2), kepsahettii | evät kepsahtanneet, ei kepsahettu | 3rd plural | olivat kepsahtanneet | evät olleet kepsahtanneet, ei olt kepsahettu |
| impersonal | kepsahettii | ei kepsahettu | impersonal | oli kepsahettu | ei olt kepsahettu |
| Konditsionala | |||||
| Preesens | Perfekta | ||||
| positive | negative | positive | negative | ||
| 1st singular | kepsahtaisin | en kepsahtais | 1st singular | olisin kepsahtant, olisin kepsahtanut | en olis kepsahtant, en olis kepsahtanut |
| 2nd singular | kepsahtaisit, kepsahtaist1) | et kepsahtais | 2nd singular | olisit kepsahtant, olisit kepsahtanut | et olis kepsahtant, et olis kepsahtanut |
| 3rd singular | kepsahtais | ei kepsahtais | 3rd singular | olis kepsahtant, olis kepsahtanut | ei olis kepsahtant, ei olis kepsahtanut |
| 1st plural | kepsahtaisimma | emmä kepsahtais | 1st plural | olisimma kepsahtanneet | emmä olis kepsahtanneet |
| 2nd plural | kepsahtaisitta | että kepsahtais | 2nd plural | olisitta kepsahtanneet | että olis kepsahtanneet |
| 3rd plural | kepsahtaisiit1), kepsahtaisivat2), kepsahettais | evät kepsahtais, ei kepsahettais | 3rd plural | olisivat kepsahtanneet | evät olis kepsahtanneet, ei olis kepsahettu |
| impersonal | kepsahettais | ei kepsahettais | impersonal | olis kepsahettu | ei olis kepsahettu |
| Imperativa | |||||
| Preesens | Perfekta | ||||
| positive | negative | positive | negative | ||
| 1st singular | — | — | 1st singular | — | — |
| 2nd singular | kepsaha | elä kepsaha | 2nd singular | oo kepsahtant, oo kepsahtanut | elä oo kepsahtant, elä oo kepsahtanut |
| 3rd singular | kepsahtakkoo | elköö kepsahtako | 3rd singular | olkoo kepsahtant, olkoo kepsahtanut | elköö olko kepsahtant, elköö olko kepsahtanut |
| 1st plural | — | — | 1st plural | — | — |
| 2nd plural | kepsahtakkaa | elkää kepsahtako | 2nd plural | olkaa kepsahtanneet | elkää olko kepsahtanneet |
| 3rd plural | kepsahtakkoot | elkööt kepsahtako, elköö kepsahettako | 3rd plural | olkoot kepsahtanneet | elkööt olko kepsahtanneet, elköö olko kepsahettu |
| impersonal | kepsahettakoo | elköö kepsahettako | impersonal | olkoo kepsahettu | elköö olko kepsahettu |
| Potentsiala | |||||
| Preesens | |||||
| positive | negative | ||||
| 1st singular | kepsahtanen | en kepsahtane | |||
| 2nd singular | kepsahtanet | et kepsahtane | |||
| 3rd singular | kepsahtannoo | ei kepsahtane | |||
| 1st plural | kepsahtanemma | emmä kepsahtane | |||
| 2nd plural | kepsahtanetta | että kepsahtane | |||
| 3rd plural | kepsahtannoot | evät kepsahtane, ei kepsahettane | |||
| impersonal | kepsahettanoo | ei kepsahettane | |||
| Nominal forms | |||||
| Infinitivat | Partisipat | ||||
| active | passive | ||||
| 1st | kepsahtaa | present | kepsahtava | kepsahettava | |
| 2nd | inessive | kepsahtaes | past | kepsahtant, kepsahtanut | kepsahettu |
| instructive | kepsahtaen | 1) Chiefly in the Soikkola dialect. 2) Chiefly in the Ala-Laukaa dialect. *) For the imperative, the 2nd plural (kepsahtakkaa) may be used for the 3rd person as well. **) The interrogative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) to the indicative ***) The deliberative is formed by adding the suffix -k (-ka?/-kä?) or -kse to either the indicative or the potential ****) In folk poetry, a long first infinitive can be formed by adding the suffix -kse-, followed by possessive suffixes, to the first infinitive. Note that sometimes gemination may be undone by this addition. | |||
| 3rd | illative | kepsahtammaa | |||
| inessive | kepsahtamas | ||||
| elative | kepsahtamast | ||||
| abessive | kepsahtamata | ||||
| 4th | nominative | kepsahtamiin | |||
| partitive | kepsahtamista, kepsahtamist | ||||
Derived terms
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation
- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈkepsɑhtɑː/, [ˈke̞ps̠əhtɑ]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈkepsɑhtɑː/, [ˈke̞pʃɑhtɑː]
- Rhymes: -epsɑhtɑː
- Hyphenation: kep‧sah‧taa
Verb
kepsahtaa
- inflection of kepsahtaissa:
- present indicative connegative
- second-person singular imperative
- second-person singular imperative connegative
References
- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 154