kerke
See also: Kerke
Afrikaans
Noun
kerke
- plural of kerk
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch kirica, from Proto-West Germanic *kirikā, an early borrowing from Ancient Greek κυριακόν (kuriakón).
Noun
kerke f
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kerke | kerken |
| accusative | kerke | kerken |
| genitive | kerke, kerken | kerken |
| dative | kerke, kerken | kerken |
Descendants
- Dutch: kerk (see there for further descendants)
- Limburgish: kèrk
Further reading
- “kerke”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “kerke (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I