ketta
Faroese
Etymology
From Old Norse ketta. See also køttur.
Pronunciation
- IPA(key): [t͡ʃʰɛʰtːa][1]
Noun
ketta f (genitive singular kettu, plural kettur)
Declension
f1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ketta | kettan | kettur | ketturnar |
accusative | kettu | kettuna | kettur | ketturnar |
dative | kettu | kettuni | kettum | kettunum |
genitive | kettu | kettunnar | ketta | kettanna |
Synonyms
Derived terms
References
- ^ Árnason, Kristján (2011) The Phonology of Icelandic and Faroese (The Phonology of the World's Languages), Oxford: Oxford University Press, page 116
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *kattijǭ, *kattǭ (“female cat”).
Noun
ketta f (genitive kettu)
Declension
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ketta | kettan | kettur | ketturnar |
accusative | kettu | kettuna | kettur | ketturnar |
dative | kettu | kettunni | kettum | kettunum |
genitive | kettu | kettunnar | kettna | kettnanna |
Coordinate terms
Descendants
- Icelandic: ketta
- Faroese: ketta
- Norwegian Nynorsk: kjette, kjetta
- Norwegian Bokmål: kjette
- Old Swedish: kætta
- Swedish: katta
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “ketta”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive