kicnąć

Polish

Etymology

From kicać +‎ -nąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkit͡s.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kic‧nąć

Verb

kicnąć pf (imperfective kicać)

  1. (intransitive) to hop, to boing (of a rabbit or hare)

Conjugation

Conjugation of kicnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kicnąć
future tense 1st kicnę kicniemy
2nd kicniesz kicniecie
3rd kicnie kicną
impersonal kicnie się
past tense 1st kicnąłem,
-(e)m kicnął 		kicnęłam,
-(e)m kicnęła 		kicnęłom,
-(e)m kicnęło 		kicnęliśmy,
-(e)śmy kicnęli 		kicnęłyśmy,
-(e)śmy kicnęły
2nd kicnąłeś,
-(e)ś kicnął 		kicnęłaś,
-(e)ś kicnęła 		kicnęłoś,
-(e)ś kicnęło 		kicnęliście,
-(e)ście kicnęli 		kicnęłyście,
-(e)ście kicnęły
3rd kicnął kicnęła kicnęło kicnęli kicnęły
impersonal kicnięto
conditional 1st kicnąłbym,
bym kicnął 		kicnęłabym,
bym kicnęła 		kicnęłobym,
bym kicnęło 		kicnęlibyśmy,
byśmy kicnęli 		kicnęłybyśmy,
byśmy kicnęły
2nd kicnąłbyś,
byś kicnął 		kicnęłabyś,
byś kicnęła 		kicnęłobyś,
byś kicnęło 		kicnęlibyście,
byście kicnęli 		kicnęłybyście,
byście kicnęły
3rd kicnąłby,
by kicnął 		kicnęłaby,
by kicnęła 		kicnęłoby,
by kicnęło 		kicnęliby,
by kicnęli 		kicnęłyby,
by kicnęły
impersonal kicnięto by
imperative 1st niech kicnę kicnijmy
2nd kicnij kicnijcie
3rd niech kicnie niech kicną
anterior adverbial participle kicnąwszy
verbal noun kicnięcie

Further reading

  • kicnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kicnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.