kieze

See also: Kieze

Dutch

Verb

kieze

  1. (dated or formal) singular present subjunctive of kiezen

Anagrams

West Frisian

Etymology

From Old Frisian kiāsa.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkiə̯zə/

Verb

kieze

  1. to choose
    • 2003, Koos Tiemersma, De ljedder:
      Dat like my in logise konklúzje en ik keas heit syn kant.
      That seemed to me like a logical conclusion, and I chose my father's side.

Inflection

Conjugation of kieze
infinitive kieze
imperative kieze
present past
singular ik kies keas
do/dû kiest keast
hy/sy kiest keas
plural kieze keazen
present past
participle kiezend
(kiezende)
keazen/kiesd
auxiliary verb hawwe

Further reading

  • kieze”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011