kimenetel
Hungarian
Etymology
From kimenet + -el, from kimegy + -et.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkimɛnɛtɛl]
- Hyphenation: ki‧me‧ne‧tel
Noun
kimenetel (plural kimenetelek)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kimenetel | kimenetelek |
| accusative | kimenetelt | kimeneteleket |
| dative | kimenetelnek | kimeneteleknek |
| instrumental | kimenetellel | kimenetelekkel |
| causal-final | kimenetelért | kimenetelekért |
| translative | kimenetellé | kimenetelekké |
| terminative | kimenetelig | kimenetelekig |
| essive-formal | kimenetelként | kimenetelekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | kimenetelben | kimenetelekben |
| superessive | kimenetelen | kimeneteleken |
| adessive | kimenetelnél | kimeneteleknél |
| illative | kimenetelbe | kimenetelekbe |
| sublative | kimenetelre | kimenetelekre |
| allative | kimenetelhez | kimenetelekhez |
| elative | kimenetelből | kimenetelekből |
| delative | kimenetelről | kimenetelekről |
| ablative | kimeneteltől | kimenetelektől |
| non-attributive possessive – singular |
kimenetelé | kimeneteleké |
| non-attributive possessive – plural |
kimeneteléi | kimenetelekéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | kimenetelem | kimeneteleim |
| 2nd person sing. | kimeneteled | kimeneteleid |
| 3rd person sing. | kimenetele | kimenetelei |
| 1st person plural | kimenetelünk | kimeneteleink |
| 2nd person plural | kimeneteletek | kimeneteleitek |
| 3rd person plural | kimenetelük | kimeneteleik |
References
- ^ Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (“Explanatory Dictionary Plus”). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN
Further reading
- kimenetel in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.