kimondhatatlan

Hungarian

Etymology

From kimond (to utter) +‎ -hatatlan (un- ... -able, adjective-forming suffix).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkimonthɒtɒtlɒn]
  • Hyphenation: ki‧mond‧ha‧tat‧lan
  • Rhymes: -ɒn

Adjective

kimondhatatlan (comparative kimondhatatlanabb, superlative legkimondhatatlanabb)

  1. unutterable

Declension

Inflection (stem in -o-, back harmony)
singular plural
nominative kimondhatatlan kimondhatatlanok
accusative kimondhatatlant kimondhatatlanokat
dative kimondhatatlannak kimondhatatlanoknak
instrumental kimondhatatlannal kimondhatatlanokkal
causal-final kimondhatatlanért kimondhatatlanokért
translative kimondhatatlanná kimondhatatlanokká
terminative kimondhatatlanig kimondhatatlanokig
essive-formal kimondhatatlanként kimondhatatlanokként
essive-modal kimondhatatlanul
inessive kimondhatatlanban kimondhatatlanokban
superessive kimondhatatlanon kimondhatatlanokon
adessive kimondhatatlannál kimondhatatlanoknál
illative kimondhatatlanba kimondhatatlanokba
sublative kimondhatatlanra kimondhatatlanokra
allative kimondhatatlanhoz kimondhatatlanokhoz
elative kimondhatatlanból kimondhatatlanokból
delative kimondhatatlanról kimondhatatlanokról
ablative kimondhatatlantól kimondhatatlanoktól
non-attributive
possessive – singular
kimondhatatlané kimondhatatlanoké
non-attributive
possessive – plural
kimondhatatlanéi kimondhatatlanokéi

Derived terms

  • kimondhatatlanság
  • kimondhatatlanul

Further reading

  • kimondhatatlan in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.