kincsé

Hungarian

Etymology

kincs (treasure) +‎ (non-attributive possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkint͡ʃeː]
  • Hyphenation: kin‧csé
  • Homophone: kinccsé

Noun

kincsé

  1. non-attributive possessive singular of kincs

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony)
singular plural
nominative kincsé
accusative kincsét
dative kincsének
instrumental kincsével
causal-final kincséért
translative kincsévé
terminative kincséig
essive-formal kincséként
essive-modal
inessive kincsében
superessive kincsén
adessive kincsénél
illative kincsébe
sublative kincsére
allative kincséhez
elative kincséből
delative kincséről
ablative kincsétől
non-attributive
possessive – singular
non-attributive
possessive – plural