kiskapu
Hungarian
Etymology
kis (“small”) + kapu (“gate”)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkiʃkɒpu]
- Hyphenation: kis‧ka‧pu
- Rhymes: -pu
Noun
kiskapu (plural kiskapuk)
- small gate/door (a gate for pedestrians next to a large gate for vehicles; or just a small gate on its own)
- (figuratively) loophole (an opportunity to outwit and evade the law, prohibition or other rules)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kiskapu | kiskapuk |
| accusative | kiskaput | kiskapukat |
| dative | kiskapunak | kiskapuknak |
| instrumental | kiskapuval | kiskapukkal |
| causal-final | kiskapuért | kiskapukért |
| translative | kiskapuvá | kiskapukká |
| terminative | kiskapuig | kiskapukig |
| essive-formal | kiskapuként | kiskapukként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | kiskapuban | kiskapukban |
| superessive | kiskapun | kiskapukon |
| adessive | kiskapunál | kiskapuknál |
| illative | kiskapuba | kiskapukba |
| sublative | kiskapura | kiskapukra |
| allative | kiskapuhoz | kiskapukhoz |
| elative | kiskapuból | kiskapukból |
| delative | kiskapuról | kiskapukról |
| ablative | kiskaputól | kiskapuktól |
| non-attributive possessive – singular |
kiskapué | kiskapuké |
| non-attributive possessive – plural |
kiskapuéi | kiskapukéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | kiskapum | kiskapuim |
| 2nd person sing. | kiskapud | kiskapuid |
| 3rd person sing. | kiskapuja | kiskapui |
| 1st person plural | kiskapunk | kiskapuink |
| 2nd person plural | kiskaputok | kiskapuitok |
| 3rd person plural | kiskapujuk | kiskapuik |
Derived terms
- kiskapus
Further reading
- kiskapu in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.