klokan
See also: Klokan
Czech
Etymology
Probably coined by Jan Svatopluk Presl in the 19th century, probably a portmanteau of Czech skokan (“jumper”) and Russian клок (klok, “a tuft of hair”).[1][2][3]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈklokan]
- Rhymes: -okan
- Hyphenation: klo‧kan
Noun
klokan m anim
Declension
Derived terms
References
- ^ Jiří Rejzek (2007) “klokan”, in Český etymologický slovník (in Czech), Leda
- ^ Václav Machek (1968) Etymologický slovník jazyka českého [Etymological Dictionary of the Czech Language], 2nd edition, Prague: Academia
- ^ [Hoffmanová, Eva: J. S. Presl — K. B. Presl. Praha: Melantrich, 1973. S. 106–107.]
Further reading
- “klokan”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “klokan”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “klokan”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025
Serbo-Croatian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /klǒkan/
- Hyphenation: klo‧kan
Noun
klòkan m anim (Cyrillic spelling кло̀кан)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | klokan | klokani |
| genitive | klokana | klokana |
| dative | klokanu | klokanima |
| accusative | klokana | klokane |
| vocative | klokane | klokani |
| locative | klokanu | klokanima |
| instrumental | klokanom | klokanima |
Slovene
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /klóːkan/
Noun
klọ̑kan m anim
Declension
| Masculine anim., hard o-stem | |||
|---|---|---|---|
| nom. sing. | klókan | ||
| gen. sing. | klókana | ||
| singular | dual | plural | |
| nominative (imenovȃlnik) |
klókan | klókana | klókani |
| genitive (rodȋlnik) |
klókana | klókanov | klókanov |
| dative (dajȃlnik) |
klókanu | klókanoma | klókanom |
| accusative (tožȋlnik) |
klókana | klókana | klókane |
| locative (mẹ̑stnik) |
klókanu | klókanih | klókanih |
| instrumental (orọ̑dnik) |
klókanom | klókanoma | klókani |
Synonyms
Further reading
- “klokan”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU (in Slovene), 2014–2025