kloritt

Norwegian Bokmål

Etymology

From klor +‎ -itt.

Noun

kloritt m (definite singular kloritten, indefinite plural kloritter, definite plural klorittene)

  1. (mineralogy) chlorite
  2. (chemistry) chlorite

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From klor +‎ -itt.

Noun

kloritt m (definite singular kloritten, indefinite plural klorittar, definite plural klorittane)

  1. (mineralogy) chlorite
  2. (chemistry) chlorite