knǫttr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *knattuz.
Noun
knǫttr m (genitive knattar, dative knetti, plural knettir)
Declension
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | knǫttr | knǫttrinn | knettir | knettirnir |
accusative | knǫtt | knǫttinn | knǫttu | knǫttuna |
dative | knetti | knettinum | knǫttum | knǫttunum |
genitive | knattar | knattarins | knatta | knattanna |
Derived terms
- knattleikr
- knatttré