knata
See also: knāta
Swedish
Etymology
Unknown.
Verb
knata (present knatar, preterite knatade, supine knatat, imperative knata)
Usage notes
Typically together with the prepositions iväg or på to describe a movement directed towards a particular goal.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | knata | knatas | ||
| supine | knatat | knatats | ||
| imperative | knata | — | ||
| imper. plural1 | knaten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | knatar | knatade | knatas | knatades |
| ind. plural1 | knata | knatade | knatas | knatades |
| subjunctive2 | knate | knatade | knates | knatades |
| present participle | knatande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.