końcowy

Polish

Etymology

From koniec +‎ -owy.

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔɲˈt͡sɔ.vɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: koń‧co‧wy

Adjective

końcowy (not comparable, no derived adverb)

  1. final, ultimate, terminal

Declension

Declension of końcowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative końcowy końcowa końcowe końcowi końcowe
genitive końcowego końcowej końcowego końcowych
dative końcowemu końcowej końcowemu końcowym
accusative końcowego końcowy końcową końcowe końcowych końcowe
instrumental końcowym końcową końcowym końcowymi
locative końcowym końcowej końcowym końcowych

Further reading

  • końcowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • końcowy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.