kośnik
Polish
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkɔɕ.ɲik/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔɕɲik
- Syllabification: koś‧nik
Noun
kośnik m pers
- (agriculture, dialectal) reaper (one who reaps)
- Synonym: kosiarz
Declension
Declension of kośnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kośnik | kośnicy/kośniki (deprecative) |
| genitive | kośnika | kośników |
| dative | kośnikowi | kośnikom |
| accusative | kośnika | kośników |
| instrumental | kośnikiem | kośnikami |
| locative | kośniku | kośnikach |
| vocative | kośniku | kośnicy |
Noun
kośnik m inan
Declension
Declension of kośnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kośnik | kośniki |
| genitive | kośnika | kośników |
| dative | kośnikowi | kośnikom |
| accusative | kośnik | kośniki |
| instrumental | kośnikiem | kośnikami |
| locative | kośniku | kośnikach |
| vocative | kośniku | kośniki |
Derived terms
noun
Further reading
- kośnik in Polish dictionaries at PWN