koleżka

Polish

Etymology

From kolega +‎ -ka.

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔˈlɛʂ.ka/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛʂka
  • Syllabification: ko‧leż‧ka

Noun

koleżka m pers

  1. diminutive of kolega
  2. (colloquial) bo, chuck, cully (close friend)

Declension

Declension of koleżka
singular plural
nominative koleżka koleżkowie
genitive koleżki koleżków
dative koleżce koleżkom
accusative koleżkę koleżków
instrumental koleżką koleżkami
locative koleżce koleżkach
vocative koleżko koleżkowie
adjective
adverb
nouns
verbs

Further reading

  • koleżka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • koleżka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.