kolonizacyjny

Polish

Etymology

From kolonizacja +‎ -ny. First attested in 1828.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔ.lɔ.ɲi.zaˈt͡sɘj.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘjnɘ
  • Syllabification: ko‧lo‧ni‧za‧cyj‧ny

Adjective

kolonizacyjny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) colonizational (of or relating to the creation of foreign possessions of the state)
    Antonym: dekolonizacyjny
  2. (relational) colonizational (of or relating to the act of settling new areas)
  3. (relational, biology) colonizational (of or relating to the act of organisms spreading to new areas)
  4. (relational) colonizational (of or relating to the act of subordinating something and gaining an advantage over another object)

Declension

Declension of kolonizacyjny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative kolonizacyjny kolonizacyjna kolonizacyjne kolonizacyjni kolonizacyjne
genitive kolonizacyjnego kolonizacyjnej kolonizacyjnego kolonizacyjnych
dative kolonizacyjnemu kolonizacyjnej kolonizacyjnemu kolonizacyjnym
accusative kolonizacyjnego kolonizacyjny kolonizacyjną kolonizacyjne kolonizacyjnych kolonizacyjne
instrumental kolonizacyjnym kolonizacyjną kolonizacyjnym kolonizacyjnymi
locative kolonizacyjnym kolonizacyjnej kolonizacyjnym kolonizacyjnych

References

  1. ^ Gazeta Polska (in Polish), number 189, 13 July 1828, page 754

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.