komplement

From Latin complēmentum.

komplement n (singular definite komplementet, plural indefinite komplementer)

1. complement

• komplementere

• “komplement” in Den Danske Ordbog

• kuklement (Lasovia)
• komplememty (Far Masovian, Szulborze-Koty)
• kuplementa (Far Masovian, Seroczyn, Lebiedzie)

Borrowed from French compliment, from Italian complimento, from Spanish cumplimiento, from Latin complēmentum.

• IPA^(key): /kɔmˈplɛ.mɛnt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛmɛnt
• Syllabification: kom‧ple‧ment

komplement m inan (diminutive komplemencik)

1. compliment (expression of praise, congratulation or respect)

   Synonyms: duser, pochlebstwo

   Antonyms: see Thesaurus:obraza

2. (Podlachia, in the plural) courtship (attempting to woo a girl)

• komplement in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• komplement in Polish dictionaries at PWN
• Hieronim Łopaciński (1892) “komplementy”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 208

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

komplèment m inan (Cyrillic spelling комплѐмент)

1. complement

This entry needs an inflection-table template.