komplikacja

Polish

Etymology

Borrowed from French complication, from Middle French complication, from Latin complicātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔm.pliˈka.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: kom‧pli‧ka‧cja

Noun

komplikacja f

  1. complication (state of creating difficulties; objects or events causing difficulties)
    Synonym: perturbacja
  2. (medicine) complication (disease)
    Synonym: powikłanie
  3. (horology) complication (feature beyond basic time display)

Declension

Declension of komplikacja
singular plural
nominative komplikacja komplikacje
genitive komplikacji komplikacji/komplikacyj (archaic)
dative komplikacji komplikacjom
accusative komplikację komplikacje
instrumental komplikacją komplikacjami
locative komplikacji komplikacjach
vocative komplikacjo komplikacje

Derived terms

verbs
adjective

Further reading

  • komplikacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • komplikacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.