konjugation
See also: Konjugation
Danish
Noun
konjugation c (singular definite konjugationen, plural indefinite konjugationer)
Inflection
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | konjugation | konjugationen | konjugationer | konjugationerne |
| genitive | konjugations | konjugationens | konjugationers | konjugationernes |
Further reading
Swedish
Etymology
From Latin coniugatio, cognate with English conjugation. Used in Swedish since 1730.
Noun
konjugation c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | konjugation | konjugations |
| definite | konjugationen | konjugationens | |
| plural | indefinite | konjugationer | konjugationers |
| definite | konjugationerna | konjugationernas |
Related terms
- konjugat
- konjugationssystem
- konjugera