konsekracja
Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin cōnsecrātiō.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔn.sɛˈkra.t͡sja/
Audio: (file) - Rhymes: -at͡sja
- Syllabification: kon‧se‧kra‧cja
Noun
konsekracja f
- (Christianity) consecration (of the Eucharist)
- consecration (action of consecrating a person for holy office, usually a bishop or sovereign)
- Synonym: sakra
Declension
Declension of konsekracja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | konsekracja | konsekracje |
| genitive | konsekracji | konsekracji/konsekracyj (archaic) |
| dative | konsekracji | konsekracjom |
| accusative | konsekrację | konsekracje |
| instrumental | konsekracją | konsekracjami |
| locative | konsekracji | konsekracjach |
| vocative | konsekracjo | konsekracje |
Derived terms
adjective
- konsekracyjny
Related terms
noun
- konsekrator
verb
Further reading
- konsekracja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- konsekracja in Polish dictionaries at PWN