konsonans
See also: kònsonans
Polish
Etymology
Probably borrowed from French consonance, ultimately derived from Latin cōnsonāns.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔnˈsɔ.nans/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔnans
- Syllabification: kon‧so‧nans
Noun
konsonans m inan
- (music) consonance (harmonious consonance of two or more sounds of different pitch)
- (prosody) consonance (half rhyme, involving consonant consonance)
Declension
Declension of konsonans
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | konsonans | konsonansy |
| genitive | konsonansu | konsonansów |
| dative | konsonansowi | konsonansom |
| accusative | konsonans | konsonansy |
| instrumental | konsonansem | konsonansami |
| locative | konsonansie | konsonansach |
| vocative | konsonansie | konsonansy |