konstans
Hungarian
Etymology
From Latin constans (“persistent”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkonʃtɒnʃ]
- Hyphenation: kons‧tans
- Rhymes: -ɒnʃ
Adjective
konstans (not comparable)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | konstans | konstansok |
| accusative | konstanst | konstansokat |
| dative | konstansnak | konstansoknak |
| instrumental | konstanssal | konstansokkal |
| causal-final | konstansért | konstansokért |
| translative | konstanssá | konstansokká |
| terminative | konstansig | konstansokig |
| essive-formal | konstansként | konstansokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | konstansban | konstansokban |
| superessive | konstanson | konstansokon |
| adessive | konstansnál | konstansoknál |
| illative | konstansba | konstansokba |
| sublative | konstansra | konstansokra |
| allative | konstanshoz | konstansokhoz |
| elative | konstansból | konstansokból |
| delative | konstansról | konstansokról |
| ablative | konstanstól | konstansoktól |
| non-attributive possessive – singular |
konstansé | konstansoké |
| non-attributive possessive – plural |
konstanséi | konstansokéi |
or
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | konstans | konstansak |
| accusative | konstansat | konstansakat |
| dative | konstansnak | konstansaknak |
| instrumental | konstanssal | konstansakkal |
| causal-final | konstansért | konstansakért |
| translative | konstanssá | konstansakká |
| terminative | konstansig | konstansakig |
| essive-formal | konstansként | konstansakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | konstansban | konstansakban |
| superessive | konstanson | konstansakon |
| adessive | konstansnál | konstansaknál |
| illative | konstansba | konstansakba |
| sublative | konstansra | konstansakra |
| allative | konstanshoz | konstansakhoz |
| elative | konstansból | konstansakból |
| delative | konstansról | konstansakról |
| ablative | konstanstól | konstansaktól |
| non-attributive possessive – singular |
konstansé | konstansaké |
| non-attributive possessive – plural |
konstanséi | konstansakéi |
Noun
konstans (plural konstansok)
- (mathematics, physics) constant (a quantity that remains at a fixed value)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | konstans | konstansok |
| accusative | konstanst | konstansokat |
| dative | konstansnak | konstansoknak |
| instrumental | konstanssal | konstansokkal |
| causal-final | konstansért | konstansokért |
| translative | konstanssá | konstansokká |
| terminative | konstansig | konstansokig |
| essive-formal | konstansként | konstansokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | konstansban | konstansokban |
| superessive | konstanson | konstansokon |
| adessive | konstansnál | konstansoknál |
| illative | konstansba | konstansokba |
| sublative | konstansra | konstansokra |
| allative | konstanshoz | konstansokhoz |
| elative | konstansból | konstansokból |
| delative | konstansról | konstansokról |
| ablative | konstanstól | konstansoktól |
| non-attributive possessive – singular |
konstansé | konstansoké |
| non-attributive possessive – plural |
konstanséi | konstansokéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | konstansom | konstansaim |
| 2nd person sing. | konstansod | konstansaid |
| 3rd person sing. | konstansa | konstansai |
| 1st person plural | konstansunk | konstansaink |
| 2nd person plural | konstansotok | konstansaitok |
| 3rd person plural | konstansuk | konstansaik |
References
- ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
Further reading
- konstans in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.