kotwicznik

Polish

Etymology

From kotwiczne +‎ -nik.[1] First attested in 1744.[2]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /kɔˈtfit͡ʂ.ɲik/, /kɔˈtvit͡ʂ.ɲik/
  • (Middle Polish) IPA(key): /kɔˈtfit͡ʂ.ɲik/, /kɔˈtvit͡ʂ.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɲik
  • Syllabification: ko‧twicz‧nik

Noun

kotwicznik m pers

  1. (obsolete, sailing) anchor tax collector (tax collector who collects fees for dropping anchor in a port)

Declension

Declension of kotwicznik
singular plural
nominative kotwicznik kotwicznicy/kotwiczniki (deprecative)
genitive kotwicznika kotwiczników
dative kotwicznikowi kotwicznikom
accusative kotwicznika kotwiczników
instrumental kotwicznikiem kotwicznikami
locative kotwiczniku kotwicznikach
vocative kotwiczniku kotwicznicy

References

  1. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “kotwicznik”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  2. ^ Michał Abraham Troc (1744) Nouveau dictionnaire francois, allemand et polonois (etc.) (in Polish), page 753

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.