koufon
Old High German
Etymology 1
From Proto-West Germanic *kaupōn. Cognate with Old English ċēapian.
Verb
koufōn
- to buy
Conjugation
Conjugation of koufōn (weak class 2)
| infinitive | koufōn | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | koufōm, koufōn | koufōta |
| 2nd person singular | koufōs, koufōst | koufōtōs, koufōtōst |
| 3rd person singular | koufōt | koufōta |
| 1st person plural | koufōm, koufōmēs | koufōtum, koufōtumēs |
| 2nd person plural | koufōt | koufōtut |
| 3rd person plural | koufōnt | koufōtun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | koufo | koufōti |
| 2nd person singular | koufōs, koufōst | koufōtīs |
| 3rd person singular | koufo | koufōti |
| 1st person plural | koufōm, koufōmēs | koufōtīm, koufōtīmēs |
| 2nd person plural | koufōt | koufōtīt |
| 3rd person plural | koufōn | koufōtīn |
| imperative | present | |
| singular | koufo | |
| plural | koufōt | |
| participle | present | past |
| koufōnti | gikoufōt | |
Alternative forms
Related terms
Descendants
- Middle High German: koufen
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
koufon
Alternative forms
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun
koufōn
- alternative form of koufōm