królica

See also: królicą

Polish

Etymology

From królik +‎ -ica.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /kruˈli.t͡sa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡sa
  • Syllabification: kró‧li‧ca

Noun

królica f (male equivalent królik)

  1. female equivalent of królik (“rabbit”) (mammal)

Declension

Declension of królica
singular plural
nominative królica królice
genitive królicy królic
dative królicy królicom
accusative królicę królice
instrumental królicą królicami
locative królicy królicach
vocative królico królice
adjective
noun

Further reading

  • królica in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • królica in Polish dictionaries at PWN
  • Hieronim Łopaciński (1892) “królica”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 210
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.