królle

See also: krolle

Limburgish

Alternative forms

Etymology

From Middle Dutch crullen, crollen.

Verb

królle

  1. to curl

Conjugation

Montfortian conjugation of królle (first conjugation)
non-finite forms infinitive gerund present participle past participle adjective adverb
(tö) królle 't królle n króllendj höbbe gekról gekróldje, gekróldjer, gekróldjes gekróldj, gekróldjelik
number & tense verb-second order verb-first order
present past subjunctive present past subjunctive
first person singular król króldje królle król króldje-n królle-n
second person singular króls króldjes królle króls króldjes króller
third person singular króltj króldje królle króltj'r króldje króller
first person plural królle króldje królle króltj króldje królle
second person plural króltj króldje królle króltj króldje królletj
third person plural królle króldje królle królle króldje króller
other forms noun imperative singular impolite imperative singular polite imperative dual imperative plural inclusive
't gekról n król! króltj! króltj, królletj! króltj! króllem
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.