królowy
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish królów. By surface analysis, król + -owy.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ɔvɘ
- Syllabification: kró‧lo‧wy
Adjective
królowy (not comparable, no derived adverb)
- (relational, obsolete) king's (belonging to a king)
Declension
Declension of królowy (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | królowy | królowa | królowe | królowi | królowe | |
| genitive | królowego | królowej | królowego | królowych | ||
| dative | królowemu | królowej | królowemu | królowym | ||
| accusative | królowego | królowy | królową | królowe | królowych | królowe |
| instrumental | królowym | królową | królowym | królowymi | ||
| locative | królowym | królowej | królowym | królowych | ||
Further reading
- królowy in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “królów”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “królowy”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “królowy”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “królowy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 570
- królowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego