kredietkaart

Dutch

Etymology

Compound of krediet +‎ kaart.

Pronunciation

  • IPA(key): /krəˈditˌkaːrt/, /ˈkreːˈditˌkaːrt/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: kre‧diet‧kaart

Noun

kredietkaart f (plural kredietkaarten, diminutive kredietkaartje n)

  1. credit card (payment card, usually issued by a bank, allowing its users to purchase goods or services or withdraw cash on credit)
    Coordinate term: debetkaart

Alternative forms