kształcący

Polish

Etymology

From kształcić +‎ -ący.[1] First attested in 1791.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /kʂtawˈt͡sɔn.t͡sɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡sɘ
  • Syllabification: kształ‧cą‧cy

Adjective

kształcący (comparative bardziej kształcący, superlative najbardziej kształcący, derived adverb kształcąco)

  1. educational, illuminating (developing human wisdom and knowledge by providing a certain type of information or experience)

Declension

Participle

kształcący (active adjectival)

  1. active adjectival participle of kształcić

Declension

Participle

kształcący (active adjectival)

  1. plural virile of kształcący

References

  1. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994–2005), “kształcący”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  2. ^ Jan Sebastian Dembowski (1791) O Podatkowaniu (in Polish), page 98

Further reading

  • kształcący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kształcący in Polish dictionaries at PWN