któż

From kto +‎ -ż. First attested in the 14th century. Compare Old Czech ktož.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ktɔːʃ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ktoʃ/

któż m

1. (emphatic, interrogative) who
   • 1876-1929 [1413-4], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎^[1], volume 14, page 502:

     Ach, myly bosse, kthoz v cyebye bycz mosse?

     [Ach, miły Boże, ktoż u ciebie być może?]

2. (emphatic, relative, Lesser Poland) who
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[2], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], page Ath 26:

     Ktosz chcze przeto zbawon bycz, tako o troyczy rozvmey

     [Ktoż chce przeto zbawion być, tako o Trojcy rozumiej]

   • 1930 [c. 1455], “Deut”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[3], 18, 3:

     To to gest prawo kaplanske w lvdv y od tich, ktosz offyervge obyati swe

     [To to jest prawo kapłańskie w ludu i od tych, ktoż ofieruje obiaty swe]

• Polish: któż

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “któż”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish któż. By surface analysis, kto +‎ -ż.

• IPA^(key): /ˈktuʂ/
• Rhymes: -uʂ
• Syllabification: któż

któż

1. (emphatic, interrogative, literary) who
2. (emphatic, relative, literary) who

• któż in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• któż in Polish dictionaries at PWN