kuclini
Afar
Etymology
From kucúl (“antimony”).
Pronunciation
- IPA(key): /kuħliˈni/ [kʊħlɪˈnɪ]
- Hyphenation: kuc‧li‧ni
Verb
kucliní (inchoative kuclinnoowé)
Conjugation
| Conjugation of kuclini (type III verb) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st singular | 2nd singular | 3rd singular | 1st plural | 2nd plural | 3rd plural | ||||
| m | f | ||||||||
| present indicative I | V-affirmative | kucliniyóh | kuclinitóh | kucliníh | kucliníh | kuclininóh | kuclinitoonúh | kuclinoonúh | |
| N-affirmative | kucliniyó | kuclinitó | kucliní | kucliní | kuclininó | kuclinitón | kuclinón | ||
| negative | mákucliniyo | mákuclinito | mákuclini | mákuclini | mákuclinino | mákucliniton | mákuclinon | ||
| present indicative II | affirmative present indicative I + imperfective of én | ||||||||
| past indicative I | kuclínuk + perfective of én | ||||||||
| past indicative II | kuclínuk + perfective of sugé | ||||||||
| present potential |
affirmative | kucliniyóm takkéh | kuclinitóm takkéh | kucliním takkéh | kucliním takkéh | kuclininóm takkéh | kuclinitoonúm takkéh | kuclinoonúm takkéh | |
| past conditional |
affirmative | kuclínuk + past conditional of sugé | |||||||
| -h converb | -k converb | -in(n)uh converb | infinitive | ||||||
| kuclínih | kuclínuk | kuclinínnuh | kucliníyya | ||||||
References
- E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) “kuclini”, in An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN