kulakçık
Turkish
Etymology
From kulak (“ear”) + -çık (diminutive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [kuɫaktʃɯc]
Noun
kulakçık (definite accusative kulakçığı, plural kulakçıklar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kulakçık | kulakçıklar |
| definite accusative | kulakçığı | kulakçıkları |
| dative | kulakçığa | kulakçıklara |
| locative | kulakçıkta | kulakçıklarda |
| ablative | kulakçıktan | kulakçıklardan |
| genitive | kulakçığın | kulakçıkların |