kunngjøre

Norwegian Bokmål

Etymology

From Old Norse kunngera; similar to German kundmachen (nowadays only used in Austria).

Verb

kunngjøre (imperative and present tense kunngjør, passive kunngjøres, simple past kunngjorde, past participle kunngjort, present participle kunngjørende)

  1. to announce, proclaim, make known

References