Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish قیوجی (kuyucu, “welldigger”); equivalent to kuyu (“well”) + -cu.
Noun
kuyucu (definite accusative kuyucuyu, plural kuyucular)
- welldigger, a person who digs a well
Declension
Declension of kuyucu
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
kuyucu
|
kuyucular
|
| definite accusative
|
kuyucuyu
|
kuyucuları
|
| dative
|
kuyucuya
|
kuyuculara
|
| locative
|
kuyucuda
|
kuyucularda
|
| ablative
|
kuyucudan
|
kuyuculardan
|
| genitive
|
kuyucunun
|
kuyucuların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucum
|
kuyucularım
|
| 2nd singular
|
kuyucun
|
kuyucuların
|
| 3rd singular
|
kuyucusu
|
kuyucuları
|
| 1st plural
|
kuyucumuz
|
kuyucularımız
|
| 2nd plural
|
kuyucunuz
|
kuyucularınız
|
| 3rd plural
|
kuyucuları
|
kuyucuları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucumu
|
kuyucularımı
|
| 2nd singular
|
kuyucunu
|
kuyucularını
|
| 3rd singular
|
kuyucusunu
|
kuyucularını
|
| 1st plural
|
kuyucumuzu
|
kuyucularımızı
|
| 2nd plural
|
kuyucunuzu
|
kuyucularınızı
|
| 3rd plural
|
kuyucularını
|
kuyucularını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucuma
|
kuyucularıma
|
| 2nd singular
|
kuyucuna
|
kuyucularına
|
| 3rd singular
|
kuyucusuna
|
kuyucularına
|
| 1st plural
|
kuyucumuza
|
kuyucularımıza
|
| 2nd plural
|
kuyucunuza
|
kuyucularınıza
|
| 3rd plural
|
kuyucularına
|
kuyucularına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucumda
|
kuyucularımda
|
| 2nd singular
|
kuyucunda
|
kuyucularında
|
| 3rd singular
|
kuyucusunda
|
kuyucularında
|
| 1st plural
|
kuyucumuzda
|
kuyucularımızda
|
| 2nd plural
|
kuyucunuzda
|
kuyucularınızda
|
| 3rd plural
|
kuyucularında
|
kuyucularında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucumdan
|
kuyucularımdan
|
| 2nd singular
|
kuyucundan
|
kuyucularından
|
| 3rd singular
|
kuyucusundan
|
kuyucularından
|
| 1st plural
|
kuyucumuzdan
|
kuyucularımızdan
|
| 2nd plural
|
kuyucunuzdan
|
kuyucularınızdan
|
| 3rd plural
|
kuyucularından
|
kuyucularından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucumun
|
kuyucularımın
|
| 2nd singular
|
kuyucunun
|
kuyucularının
|
| 3rd singular
|
kuyucusunun
|
kuyucularının
|
| 1st plural
|
kuyucumuzun
|
kuyucularımızın
|
| 2nd plural
|
kuyucunuzun
|
kuyucularınızın
|
| 3rd plural
|
kuyucularının
|
kuyucularının
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
kuyucuyum
|
kuyucularım
|
| 2nd singular
|
kuyucusun
|
kuyucularsın
|
| 3rd singular
|
kuyucu
kuyucudur
|
kuyucular
kuyuculardır
|
| 1st plural
|
kuyucuyuz
|
kuyucularız
|
| 2nd plural
|
kuyucusunuz
|
kuyucularsınız
|
| 3rd plural
|
kuyucular
|
kuyuculardır
|
|
Further reading