kvánbœnir
Old Norse
Etymology
From kván + bœn in plural form.
Noun
kvánbœnir f pl
- wooing
- Gunnlaugs saga ormstungu 5.
- Ok um morgininn ríðr Gunnlaugr upp á Gilsbakka ok bað fǫður sinn ríða til kvánbæna með sér út til Borgar.
- Gunnlaugs saga ormstungu 5.
Declension
| feminine | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | kvánbœnir | kvánbœnirnar |
| accusative | kvánbœnir | kvánbœnirnar |
| dative | kvánbœnum | kvánbœnunum |
| genitive | kvánbœna | kvánbœnanna |
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “kvánbœnir”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 252; also available at the Internet Archive