kvǫl
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *kwalō.
Noun
kvǫl f (genitive kvalar, plural kvalar)
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kvǫl | kvǫlin | kvalar, kvalir | kvalarnar, kvalirnar |
| accusative | kvǫl | kvǫlina | kvalar, kvalir | kvalarnar, kvalirnar |
| dative | kvǫl | kvǫlinni | kvǫlum | kvǫlunum |
| genitive | kvalar | kvalarinnar | kvala | kvalanna |
Descendants
- Icelandic: kvöl
- Faroese: kvøl
- Norwegian Nynorsk: kval
- Norwegian Bokmål: kval
- Old Swedish: qval
- Swedish: kval
- Old Danish: qval, kwal
- Danish: kval
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “kvöl”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 255; also available at the Internet Archive