laborator

See also: laboratoř

Latin

Etymology

From labōrō (toil, labor; strive) +‎ -tor (agentive suffix).

Pronunciation

Noun

labōrātor m (genitive labōrātōris, feminine labōrātrīx); third declension

  1. (Medieval Latin, agriculture) plowman, tiller of the soil

Declension

Third-declension noun.

singular plural
nominative labōrātor labōrātōrēs
genitive labōrātōris labōrātōrum
dative labōrātōrī labōrātōribus
accusative labōrātōrem labōrātōrēs
ablative labōrātōre labōrātōribus
vocative labōrātor labōrātōrēs

Descendants

  • Aromanian: lãvrãtoari
  • Asturian: llabrador
  • Catalan: llaurador
  • French: laboureur
  • Friulian: lavoradôr
  • Piedmontese: lavorào
  • Galician: labrador
  • Italian: lavoratore
  • Occitan: laurador
  • Old French: laboreür, loreür
  • Portuguese: lavrador
  • Sicilian: lavuraturi
  • Spanish: labrador
  • Venetan: lavorador, laorador

References

Romanian

Etymology

Borrowed from German Laboratorium or French laboratoire.

Noun

laborator n (plural laboratoare)

  1. laboratory

Declension

Declension of laborator
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative laborator laboratorul laboratoare laboratoarele
genitive-dative laborator laboratorului laboratoare laboratoarelor
vocative laboratorule laboratoarelor