lactatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of lactō
Participle
lactātus (feminine lactāta, neuter lactātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lactātus | lactāta | lactātum | lactātī | lactātae | lactāta | |
| genitive | lactātī | lactātae | lactātī | lactātōrum | lactātārum | lactātōrum | |
| dative | lactātō | lactātae | lactātō | lactātīs | |||
| accusative | lactātum | lactātam | lactātum | lactātōs | lactātās | lactāta | |
| ablative | lactātō | lactātā | lactātō | lactātīs | |||
| vocative | lactāte | lactāta | lactātum | lactātī | lactātae | lactāta | |
References
- "lactatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)