lanciarius
Latin
Alternative forms
Etymology
lancea (“lance, spear”) + -ārius (occupational suffix).
Noun
lanciārius m (genitive lanciāriī or lanciārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | lanciārius | lanciāriī |
| genitive | lanciāriī lanciārī1 |
lanciāriōrum |
| dative | lanciāriō | lanciāriīs |
| accusative | lanciārium | lanciāriōs |
| ablative | lanciāriō | lanciāriīs |
| vocative | lanciārie | lanciāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms
Descendants
- Asturian: llanceru
- Catalan: llancer
- French: lancier
- Galician: lanceiro
- Italian: lanciaio
- Portuguese: lanceiro
- Spanish: lancero
References
- “lanciarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- lanciarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.