langniðjar

Old Norse

Etymology

From langr (long) +‎ niðr (son, kinsman, relative).

Noun

langniðjar m pl

  1. descending lineage on the father’s side, counted downwards; paternal descendants
    Antonym: langfeðgar

Declension

Declension of langniðjar (strong ja-stem, plural only)
masculine plural
indefinite definite
nominative langniðjar langniðjarnir
accusative langniðja langniðjana
dative langniðjum langniðjunum
genitive langniðja langniðjanna