langorigar
Ido
Etymology
langorar (“to languish”) + -igar
Verb
langorigar (present tense langorigas, past tense langorigis, future tense langorigos, imperative langorigez, conditional langorigus)
- (transitive) to wilt
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | langorigar | langorigir | langorigor | ||||
| tense | langorigas | langorigis | langorigos | ||||
| conditional | langorigus | — | — | ||||
| imperative | langorigez | — | — | ||||
| adjective active participle | langoriganta | langoriginta | langorigonta | ||||
| adverbial active participle | langorigante | langoriginte | langorigonte | ||||
| nominal active participle |
singular | langoriganto | langoriginto | langorigonto | |||
| plural | langoriganti | langoriginti | langorigonti | ||||
| adjective passive participle | langorigata | langorigita | langorigota | ||||
| adverbial passive participle | langorigate | langorigite | langorigote | ||||
| nominal passive participle |
singular | langorigato | langorigito | langorigoto | |||
| plural | langorigati | langorigiti | langorigoti | ||||