lantuntaimi

Ingrian

Etymology

From lantun (of a swede) +‎ taimi (seedling).

Pronunciation

  • (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈlɑntunˌtɑi̯mi/, [ˈɫɑntŭnˌtɑi̯mʲ]
  • (Soikkola) IPA(key): /ˈlɑntunˌtɑi̯mi/, [ˈɫɑnd̥unˌtɑi̯mi]
  • Rhymes: -ɑi̯mʲ, -ɑi̯mi
  • Hyphenation: lan‧tun‧tai‧mi

Noun

lantuntaimi

  1. swede sapling

Declension

Declension of lantuntaimi (type 5/keeli, no gradation)
singular plural
nominative lantuntaimi lantuntaimet
genitive lantuntaimen lantuntaimiin, lantuntaimiloin
partitive lantuntainta, lantuntaint lantuntaimia, lantuntaimiloja
illative lantuntaimee lantuntaimii, lantuntaimiloihe
inessive lantuntaimees lantuntaimiis, lantuntaimilois
elative lantuntaimest lantuntaimist, lantuntaimiloist
allative lantuntaimelle lantuntaimille, lantuntaimiloille
adessive lantuntaimeel lantuntaimiil, lantuntaimiloil
ablative lantuntaimelt lantuntaimilt, lantuntaimiloilt
translative lantuntaimeks lantuntaimiks, lantuntaimiloiks
essive lantuntaimenna, lantuntaimeen lantuntaiminna, lantuntaimiloinna, lantuntaimiin, lantuntaimiloin
exessive1) lantuntaiment lantuntaimint, lantuntaimiloint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References

  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 568