laryngeus
Latin
Etymology
From larynx (“larynx”) + -eus (adjectival suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫaˈryŋ.ɡe.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [laˈrin̠ʲ.d͡ʒe.us]
Adjective
laryngeus (feminine laryngea, neuter laryngeum); first/second-declension adjective (New Latin)
Inflection
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | laryngeus | laryngea | laryngeum | laryngeī | laryngeae | laryngea | |
| genitive | laryngeī | laryngeae | laryngeī | laryngeōrum | laryngeārum | laryngeōrum | |
| dative | laryngeō | laryngeae | laryngeō | laryngeīs | |||
| accusative | laryngeum | laryngeam | laryngeum | laryngeōs | laryngeās | laryngea | |
| ablative | laryngeō | laryngeā | laryngeō | laryngeīs | |||
| vocative | laryngee | laryngea | laryngeum | laryngeī | laryngeae | laryngea | |
Descendants
- ⇒ English: laryngeal