lasciviens
Latin
Etymology
Present participle of lascīviō.
Participle
lascīviēns (genitive lascīvientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | lascīviēns | lascīvientēs | lascīvientia | ||
| genitive | lascīvientis | lascīvientium | |||
| dative | lascīvientī | lascīvientibus | |||
| accusative | lascīvientem | lascīviēns | lascīvientēs lascīvientīs |
lascīvientia | |
| ablative | lascīviente lascīvientī1 |
lascīvientibus | |||
| vocative | lascīviēns | lascīvientēs | lascīvientia | ||
1When used purely as an adjective.